Rolstoelgebruiker schrijft een brief aan haar jongere zelf

Wat zou je tegen je jongere zelf zeggen als je de kans had? Rolstoelgebruiker Jessica Cochran dacht na over dit onderwerp en schreef de volgende brief:

Beste Jongere Zelf,

Je zult uitdagingen in je leven tegenkomen die je je nooit hebt voorgesteld. Soms zal het moeilijk zijn en soms zal je leven uit balans zijn. Het wordt een pittige weg, maar ik ben hier om je te vertellen dat je het ondanks die uitdagingen in je hebt om uit te groeien tot iemand die sterk, vriendelijk, vastberaden en mooi is.

Op dit moment is gehandicapt zijn iets waarmee je je niet identificeert. Je bent niet helemaal fit, maar de omstandigheden die je lichaam en het traject van je leven zullen veranderen, moeten zich nog laten zien. Ik weet dat dit eng voor je klinkt en er zullen momenten zijn waarop je echt bang bent, maar ik ben hier om je te vertellen dat dit niet het einde voor je is, het is slechts het begin.

Je zult nieuwe niveaus van pijn, vermoeidheid, verwarring en angst voelen en deze momenten zullen je soms laten denken dat je niet de kracht hebt om het te doen … maar jij hebt die wel. Deze ervaringen zullen lessen voor je zijn voor als je je “nieuwe zelf” vindt.

Je zult nieuwe hoop, dromen, passies en vrienden vinden. Gemeenschappen die je drive, passie en vuur delen, zullen je omarmen. Je helpt verandering, echte verandering, in deze wereld te brengen. Je leert zoveel van jezelf en deze gemeenschappen; omarm het, absorbeer het en weet dat jij jouw “stam” hebt gevonden.

Je zult te maken krijgen met tijden waarin je leven en levensonderhoud worden verzorgs door zorgverleners. Soms kom je mensen tegen die je proberen te gaslighten of niet het beste met je voor hebben. Soms ervaar je verwaarlozing. Neem die momenten en sta je mannetje, leer wat je kunt van die interacties, omdat je ze zult gebruiken om jezelf en anderen te helpen.

Heb er vertrouwen in dat je na verloop van tijd omringd zult worden door een ongelooflijk team dat je aanmoedigt in alles wat je doet en om je geeft en het leven dat je wilt leven.

Je zult onderweg vrienden verliezen, niet in staat om te begrijpen wat er gebeurt en niet bereid zijn om je nieuw ontdekte grenzen te respecteren. Het zal je pijn doen en verwarren. Je doet altijd je uiterste best voor degenen om wie je geeft, maar helaas zullen sommigen daar gebruik van maken. Deze verliezen zullen echter tot iets ongelooflijks leiden, je zult uiteindelijk merken dat je omringd bent door vrienden die je begrijpen tot het punt dat ze als verlengstukken van jezelf voelen. Ze zullen met je lachen, er zijn in momenten van ontbering, je eigenaardigheden omarmen en van elk stukje van je houden en van wie je bent. Vergeet niet om op ze te leunen wanneer je ze nodig hebt, onthoud dat je dit niet alleen hoeft te doen en dat er echt kracht in zit.

Hoe spannend veel van bovenstaande ook klinkt, ik wil dat je weet dat er zoveel geweldige dingen voor je in petto zijn en dat je zult leren om zowel de uitdagingen als de overwinningen te verenigen en iets uniek moois te creëren.

Liefs,
Je toekomstige zelf

Over de auteur

Jess Cochran is een 31-jarige uit Melbourne. Jess leeft met fysieke en psychosociale handicaps en chronische ziekten. Jess is schrijver, uitvoerend kunstenaar, actrice, model en pleitbezorger voor handicaps.

Ze hoopt dat haar voortdurende betrokkenheid bij belangenbehartiging, schrijven en de podiumkunsten zal helpen de barrières te doorbreken waarmee podiumkunstenaars met een handicap worden geconfronteerd bij het proberen toegang te krijgen tot werk-, trainings- en uitvoeringsruimtes.