Sport kijken is ook een sport

Sport, iedereen heeft er wel iets mee, de ene doet het en de ander haalt er plezier uit door er alleen maar op televisie naar te kijken. In dit blog lees je hoe iemand met een zware functiebeperking, zittend in een elektrische rolstoel, toch intens van sport kan genieten.

Voetbal

Al mijn vrienden weten dat ik helemaal weg ben van sport. En dan met name van voetbal, voetbal kijken in mijn geval. Veel mensen vragen weleens aan mij of ik het niet heel moeilijk vind dat ik zelf niet mee kan voetballen. Mijn antwoord daarop is heel simpel: Ik heb daar helemaal geen moeite mee eigenlijk. Op de eerste plaats geniet ik ontzettend van het spelletje, achter mijn televisie of in het stadion van mijn geliefde club, Ajax. Even tussendoor: Bij Ajax, maar ook bij andere Nederlandse voetbalclubs zijn de faciliteiten voor rolstoelgebruikers in hun stadions uitstekend in orde.

Ook tijdens het kijken ga ik volledig op in het spel. Ik beleef het spel zo’n manier alsof het lijkt alsof ik als het ware tóch zelf op het veld sta. Mocht Ajax een belangrijke wedstrijd hebben verloren, dan ben ik daar een halfuur echt goed ziek van. Maar het blijft natuurlijk maar een spelletje, zo reëel ben ik dan ook wel weer. Moet je nagaan hoe teleurgesteld ik wel niet was na de verloren WK finale in 2010, maar goed, daar hebben we het maar niet meer over. Ik zal overigens echt niet de enige Hollander zijn die daar toentertijd flink de balen van had. Helaas is het Nederlands Elftal daarna nooit meer zo goed geweest. Hopelijk komt dat snel weer! De WK kwalificatiewedstrijden staan namelijk alweer snel voor de deur.

Sport tijdens mijn jeugd

Gelukkig woonde ik als kind met mijn ouders in een erg kinderrijke buurt. Dus als er dan door jongens uit de buurt bij ons aan de overkant werd gevoetbald was ik daar uiteraard als de kippen bij. Dan werd ik altijd uitgeroepen tot scheidsrechter van de wedstrijd. Zo had ik het gevoel dat ik toch nog een beetje mee deed met voetballen. Uiteraard kreeg ik dan af en toe wel een bal keihard tegen mijn hoofd maar dat nam ik maar voor lief. Voor de grap zei ik altijd tegen mijn vriendjes dat ze geluk hebben dat ik niet mee kon doen. Ik had ze anders allemaal gedold met de bal aan mijn voeten tijdens onze wedstrijdjes op het schoolplein destijds.

Zelf heb ik een aantal jaar met veel plezier aan rolstoelhockey gedaan. Dit deed ik in mijn elektrische rolstoel. Dan werd er een hockeystick aan mijn voetenplank bevestigd, en dan kon de wedstrijd beginnen. Ik stond altijd op doel. We speelden altijd in de eerste klasse, maar dat lijkt meer dan het in werkelijkheid is. We waren een echt vriendenteam en om die reden waren de uren na de training eigenlijk leuker en belangrijker dan het hockeyen zelf. In een ver verleden heb ik ook nog eens geprobeerd om te rolstoel tennissen maar dat bleek voor mij helaas een brug te ver.

Genieten van sport

Op sportgebied is er in ons land erg veel mogelijk voor mensen met een functiebeperking. Wij zijn niet voor niets steevast één van de best presterende landen tijdens de vier jaarlijkse Paralympics. Dit jaar gaat er niet voor niets een recordaantal atleten naar Rio De Janeiro. Met als verreweg de bekendste atlete ‘bladebabe’ Marlou van Rhijn. Het blijft jammer dat er meestal vrij weinig media aandacht in Nederland is voor de Paralympics, helemaal in verhouding met de ‘normale’ Olympische Spelen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik, of het rolstoel tennis of rolstoel hockey was, de Paralympics never nooit zou hebben gehaald.

Je kan dus best wel met recht zeggen dat ik voluit van het leven geniet. Immers, als ik mij verdrietig zou maken over alle dingen die ik door mijn functiebeperking niet kan doen, zou mijn leven onnodig somber en vooral erg lang worden in mijn geval. Al helemaal als je er vanuit kan gaan dat een mens tegenwoordig minimaal 80 jaar oud wordt. Ik geniet met volle teugen van de dingen die ik allemaal wel kan in het leven. Met- en zonder de hulp van anderen mensen, veelal vrienden. En dat zijn er gelukkig heel veel!

Informatie:

Dit blog is geschreven door Pjotr Bats, gastblogger voor Invacare Nederland.